Ik had haar gelukkig wel kunnen helpen met het kiezen van de juiste specialisatie, maar dat had ik natuurlijk al veel eerder moeten doen. En daar zat ze, in de stoel bij mijn kantoor, te wachten op mij om iets te vragen: ze was klaar met de stage en moest nog één vak en wilde weten wat er nu moest gebeuren om te mogen afstuderen in de richting die ze uiteindelijk had gekozen. En alhoewel die informatie gewoon op de digitale studiegids te vinden is, vond ik het wel heel fijn dat ze langs was gekomen. Wat zag ze er blij uit dat ze nu op het juiste (specialisatie)pad zat en dat ze het naar haar zin had gehad bij het bedrijf waar ze de stage had gedaan. En ze had ook zin om te gaan beginnen met afstuderen; ze was helemaal blij... en ik werd er ook blij van: wat is het toch fijn om studieadviseur te zijn.

Een paar dagen later kwam de student langs die het vorig jaar maar niet voor elkaar kreeg om een stage-opdracht te vinden. Niet dat hij zijn best niet had gedaan, maar door persoonlijke omstandigheden en trage communicatie met mogelijke stagebegeleider(s) was het hem niet gelukt om een interessante opdracht te vinden. Ondertussen schreed het academisch jaar verder en werd de situatie nijpender want hij moest minstens 30 studiepunten halen (hij is namelijk in het bezit van een verblijfsvergunning voor studie). Toen hij in mei bij mij langskwam, was hij in zak en as en wist niet meer wat hij nog zou kunnen doen om voor eind augustus een stage af te ronden (lees: studiepunten halen). Ondanks dat ik samen met hem naar andere mogelijkheden had gekeken en hem nog wat tips had gegeven, was het hem uiteindelijk niet gelukt om een stage te vinden, met als gevolg: niet genoeg studiepunten gehaald. Gelukkig kreeg hij een paar maanden later te horen dat hij vanwege de eerder genoemde redenen een eenmalige uitzondering op de studievoortgangseis had gekregen: hij mag dit jaar zijn studie afronden. Dus toen hij vorige maand een afspraak met mij maakte voor meer info over een stagecontract, was ik benieuwd hoe het met hem was. Maar wat een verschil met de vorige keer dat ik hem sprak: hij zag er goed uit, hij had goede zin, en hij voelde zich goed. Hij had de juiste stage-opdracht gevonden en had er zin in, ook om na de stage verder te gaan met het afstuderen. Op het einde van het gesprek bedankte hij mij voor mijn hulp (niet dat ik veel had gedaan...); hij was helemaal blij... en ik werd er ook blij van: wat is het toch fijn om studieadviseur te zijn.