Wat was het spannend, die weken vlak voordat de conferentie in 2020 zou plaatsvinden. Zou het door kunnen gaan of zou corona roet in het eten gooien? Uiteindelijk moesten we concluderen dat de wereld te gevaarlijk was geworden om de conferentie door te laten gaan. Uitstellen dan maar. En dat was een goede manier om de stelling ‘van uitstel komt afstel’ te testen op het waarheidsgehalte. Wat blijkt? Dat dat spreekwoord helemaal niet waar is, want in dit geval kwam van uitstel geen afstel, maar een online versie.

Op de grens van maart en april 2021 vond de conferentie van 2020 dan toch plaats, online. Ik had me opgegeven en ‘ging’, maar de eerlijkheid gebiedt me op te biechten dat ik er eigenlijk verschrikkelijk tegen op zag. Want zit de kracht van een conferentie nou juist niet in dat samen zijn, samen workshops volgen om er daarna samen over na te kletsen, met een kopje koffie en in dit geval een heerlijk stukje vlaai? Hoe ga je dat online doen?

Voor de gelegenheid had ik maar weer eens nette kleren aangetrokken (in plaats van de camping smoking waarin ik mij tegenwoordig vaak beweeg) en zat ik goedgemutst achter de camera voor de opening. Ik dacht rustig naar een aantal mensen te gaan luisteren, maar nee: we werden direct aan het werk gezet aan de hand van het onderwijssysteem in Maastricht: CCCS, oftewel Contextueel, Collaboreel, Constructief en Zelfsturend leren. Kortom: samen ga je zelf aan de slag met vraagstukken, die relevant zijn voor jou in jouw praktijk. In break out rooms mochten we gaan inventariseren wat we uit deze conferentie mee wilde nemen. De antwoorden kwamen op ingenieuze wijze op het scherm, toen we weer in de centrale ruimte waren. Het bruiste daarmee direct al van de energie, een goede springplank naar de rest van de conferentie.

En wat was dat een aangename verrassing. Er waren heel veel workshops om uit te kiezen, bijna allemaal aangeboden door leden zelf. Een member-driven conferentie. Wat een fantastische manier om te ontdekken hoeveel wij met ons allen weten en kunnen. Zelf heb ik workshops gedaan over zingeving, ikigai, studentenwelzijn, thesebegeleiding en carrièreperspectieven. Maar er was nog veel meer. Het was inspirerend om te horen van collega’s hoe zij bepaalde zaken aanpakken en erover na te denken of je dat in je eigen werk kunt toepassen.

De workshops waren kort. Soms een beetje te kort, maar ik denk dat de keuze voor veel maar korte workshops in deze online opzet prima was. De aandachtboog van de mens is per definitie niet lang, maar online bij de les blijven is nog moeilijker. Na elke workshop heb ik tegen mezelf gezegd: dat deze workshop is afgelopen, betekent nog niet dat je bent uitgeleerd over dit onderwerp. Iets dat ik ook altijd tegen mijn studenten zeg.

Tussen de workshops door konden we elkaar ontmoeten in de advising hub. Met een zelf uit te zoeken avatar (ik was één van de vele pinguïns) kon je letterlijk door een ruimte lopen. Je kon je collega’s opzoeken, bij een posterbord gaan staan of in een afgeschermd zithoekje gaan zitten. Net als in het echt.Ik hoorde zelfs verhalen dat mensen achter elkaar aan liepen maar nooit konden inhalen, want ja, in de online wereld lopen we allemaal even hard. Maar digibeet die ik ben, ik heb niet ontdekt hoe ik mezelf op offline kon zetten als ik even wilde lunchen. Ik ben maar in een hoekje gaan staan, hopende dat niemand me zou zien. Dat is mislukt; een collega vertelde later dat hij een aantal keren naast mij heeft gestaan en tevergeefs heeft geprobeerd contact te krijgen. In de echte wereld zou het duidelijk zijn dat ik er niet was.

Ondertussen scheen de zon buiten volop en deed de temperatuur flink haar best. Dat maakte wel dat ik niet elke vrije minuut in de advising hub heb gezeten; je wilt ook een beetje kleur op je gezicht, zo vroeg in het voorjaar. Het deed de dorst naar een glaasje witte wijn ook toenemen, want samen een drankje drinken hoort er ook bij. Helaas reikt mijn wifi-verbinding niet tot achter in de tuin.

Het waren vier fantastische dagen. Net als bij de start, bruiste het bij de afsluiting ook van de energie. Complimenten voor het organiserend team uit Maastricht en alle collega’s in het land die een kijkje in hun keuken hebben gegeven.

Over twee jaar weer. Dan in het mooie Delft. En tussendoor is er natuurlijk ook nog een studiedag. De datum daarvan gaan we snel aankondigen!