Daar komt ze aangelopen. Met een grote glimlach komt ze me tegemoet en ik krijg een dikke knuffel. We kennen elkaar al jaren, maar deze context – onder het genot van een cappuccino in het studentencafé de Spot – is nieuw voor ons. Sinds augustus is Leonie Spoelstra namelijk niet alleen een goede vriendin, maar ook collega-studieadviseur aan de universiteit van Wageningen. Tijd om haar eens aan de tand te voelen over haar eerste ervaringen!

Zeg, Leonie, vertel eens... Wat doe je precies?

“Ik ben studieadviseur voor de eerste- en tweedejaars bachelors van de studie Bos- en Natuurbeheer. Dus doorgaans een mix van veel mailen afspraken met studenten en docenten. En omdat ik nog niet zo lang bezig ben doe ik ook nog wat andere dingen om bekend te raken met de studie. Ik ben nu bijvoorbeeld ook en paar keer bij een college gaan kijken om nog beter te begrijpen waar ‘mijn’ studenten mee bezig zijn.”

En hoe vind je het?

“Leuk!”

Haha, mooi. Wat vind je er eigenlijk zo leuk aan?

“Als je studeert dan ben je heel erg bezig met jezelf ontwikkelen, en juist díe kant – de persoon achter de student – vind ik erg interessant. Wat maakt bijvoorbeeld dat het niet lekker loopt in iemands studie? Waar wil iemand naar toe? Analyseren wat daar dan achter zit, en dan de student triggeren om zelf daarmee aan de slag te gaan – of niet, als de student dat niet wil, dat is iemands eigen verantwoordelijkheid. Studenten zijn zelf verantwoordelijk, ik hoef het niet te doen. En dat vind ik wel lekker. Daarnaast vind ik niet alleen het meedenken met de student, maar ook het meedenken op het gebied van onderwijs in bijvoorbeeld opleidingscommissie erg boeiend. Je vormt als studieadviseur eigenlijk een soort schakelpositie tussen de student en de studie, en daar geniet ik van.”

“Studenten zijn zelf verantwoordelijk. En dat vind ik wel lekker.”

En de minder leuke kanten…?

“Dat vind ik een lastige vraag. Studenten kunnen met uiteenlopende zaken komen, dus ook hele persoonlijke en hele heftige dingen en soms verwijs je ze wel door. En als beginnend studieadviseur heb je nog niet echt een beeld van waar de rol van studieadviseur eindigt en dat van de studentenpsycholoog begint. Dat is een grijs gebied. Of soms het loslaten van verhalen. Als iemand hele heftige emoties heeft, dan moet ik er voor zorgen dat ik dat niet mee naar huis neem.”

Eigenlijk zijn dit meer dingen die je moeilijk vindt. Zijn dat dan ook de dingen die je minder leuk vindt?

“Nee, misschien niet. Eigenlijk vind ik dat grensvlak op de psychologie en de uitdagingen die daarmee gepaard gaan ook wel weer leuk. “

Heb je al zware gesprekken gehad? Want je zei net dat je het wel lastig vond om iets niet mee naar huis

te nemen…

“Ja, maar nog niet zo heel veel. Toen merkte ik dat ik er op andere momenten daar dan nog wel over na aan het denken was. Ik was vooral aan het kijken hoe ik het had aangepakt en hoe ik het een volgende keer misschien iets anders zou insteken.”

Komt je baan een beetje overeen met wat je van tevoren dacht?

“Ja, grotendeels wel. Al denk ik dat ik het nóg leuker vind dan ik had verwacht, haha.”

Wat denk je dat jou typeert als studieadviseur?

“Ik denk dat ik een hele open houding heb als studieadviseur. Studenten voelen zich welkom bij mij, doordat ik vrolijk ben en met ze kan lachen. Een luisterend oor, maar tegelijkertijd ook wel een beetje kritisch en proberen ze aan het denken te zetten. Ik plant af en toe een zaadje en geef een beetje water. En dan komt er een bloemetje. Of niet. Want misschien is het niet het juiste moment of de juiste plek, of ben ik niet de persoon om dat te doen. Maar ik denk vooral dat eerste; toegankelijk en laagdrempelig. Dat komt denk ik ook wel doordat ik zelf nog niet zo oud ben, net student-af.”

“Ik plant af en toe een zaadje en geef een beetje water. En dan komt er een bloemetje. Of niet. Want misschien is het niet het juiste moment of de juiste plek, of ben ik niet de persoon om dat te doen.”

Hoe zie je dat, je leeftijd in verhouding met je baan?

“Ik denk meer als een voordeel dan als een nadeel. Ik kan me goed inleven in waar ze mee worstelen omdat dat voor mij nog niet zo lang geleden is en dus dat – doordat ikzelf nog jong ben – de drempel voor hen lager is om naar me toe te komen.”

Wanneer is jouw dag geslaagd?

Als mensen het gevoel dat ze geholpen zijn. En dat ik dan niet direct de antwoorden heb gegeven, maar dat de student het gevoel heeft dat het duidelijk is wat de opties zijn en dat hij of zij dan zelf aan de slag kan gaan met het denkproces. Dit klinkt heel cliché, maar daar wordt ik blij van. Je ziet het ook aan hun gezicht; een beetje stralen en twinkelende oogjes.