Focussen op wat niet goed gaat en beter kan. Aan die verslaving lijden veel studenten die ik begeleid. En ook collega’s. En ook ikzelf. Wie niet eigenlijk? Als mens zijn we geconditioneerd om te onderzoeken: hoe kan het beter? Een mechanisme dat ons veel heeft gebracht. Zo was ik tijdens de kou van de afgelopen dagen heel blij dat ik niet in een ijskoud hutje woon waar ik naar buiten moet om te plassen, mezelf en mijn kleding in een rivier moet wassen. Maar streven naar ‘het kan beter’ heeft natuurlijk ook een keerzijde. Het put uit en we zien makkelijk over het hoofd wat er allemaal vanzelf goed gaat, wat we hebben, wie er altijd onvoorwaardelijk voor ons klaar staat, hoe mooi de vogels buiten fluiten. Gelukkig kunnen we de bril waardoor we kijken poetsen. Bijvoorbeeld door dagelijks drie dingen te noteren waarvoor we dankbaar zijn. Geeft geheid helderheid.